De laatste coalitie hield zich hoofdzakelijk bezig met een sterk opgeklopte asielcrisis. Terwijl bedrijven bijna een miljoen (!) arbeidsmigranten binnenhalen?

En wat hebben deze vier partijen gedaan met het woningtekort en de vele andere grote maatschappelijke problemen?

Arbeidsmigratie

Veel arbeidmigranten worden ingezet op laagproductieve banen, die we in Nederland best kunnen minderen. Denk bijvoorbeeld aan de vele distributiecentra, kassen en slachterijen. Bovendien gaan deze banen vaak gepaard met uitbuitingspraktijken.

Arbeidsmigranten worden ook op meer hoogwaardige banen ingezet na hun studie. Maar juist op de studie heeft de coalitie bezuinigd?

Waarom hoeven hoogopgeleide migranten geen belasting te betalen over een derde van hun inkomen? En dat vooral bij bedrijven die zelf meer dan genoeg salaris kunnen betalen? Deze voor Nederlandse collegae discriminerende regeling zou eerst verdwijnen, maar dat heeft de coalitie tegengehouden.

Arbeidsmigranten doen ook een beroep op schaarse zorg, woningen en onderwijs.

Steeds meer onopgeloste problemen

Door alle nadruk op asiel komen de langslepende maatschappelijk problemen nauwelijks aan bod, waaronder het woningtekort, het huisartsentekort en de leefomgeving. Denk bij de laatste aan het verlies van natuurgebieden en biodiversiteit, meer opwarming, droogte, dreigende drinkwatertekorten, bodemverzilting, branden én overstromingen.

Waarom dure fossiele brandstoffen blijven kopen van dictators i.p.v. versneld overschakelen op duurzame en goedkopere alternatieven? Waarom inwoners ziek laten worden van ongezonde voeding en roken of PFAS, pesticiden, stikstofoxiden, (ultra)fijnstof, microplastics en ammoniak? Waarom zware metalen (staalslakken en ander industrieel afval) met subsidie in de grond laten stoppen door bedrijven met alle gevolgen voor mens, voedsel en natuur?

Milieuschade heeft een prijs: minimaal 46 miljard per jaar, aldus het PBL. En dat is exclusief PFAS, pesticiden en microplastics.

Daarnaast zijn er voortdurende bezuinigingen op de jeugd- en ouderenzorg, onderwijs en sociale voorzieningen. Terwijl de hogere inkomens gesubsidieerd worden met bijna gratis kinderopvang (die juist duurder gaat worden voor de lagere inkomens), lagere brandstofaccijnzen voor de (zakelijke) veelrijders en diverse subsidies voor koopwoningen.

Huurders zijn gemiddeld bijna een derde kwijt van hun inkomen aan wonen, kopers de helft minder (17%). Huurders worden ook nog het zwaarst getroffen door de plotselinge afschaffing van de salderingsregeling.

Aandeelhouders en woningeigenaren worden steeds rijker, terwijl een grote groep inwoners in (energieslurpende) huurwoningen het steeds moeilijker krijgen. Allemaal dankzij politieke keuzes, waar de afgelopen coalitie met alle ruzies en bestuurlijke incompetentie helemaal niets aan heeft verbeterd.

Wonen is een grondrecht, maar niet voor iedereen

De huidige woningproblemen zijn bewust door politici verergerd. Zoals de kunstmatig hoge leenmogelijkheden, mede aangejaagd door de eerdere €100.000 vrijstelling bij schenking aan een woningkoper. Een derde van alle huisaankopen in 2024 zijn gedaan door kinderen van rijke ouders.

Meer prijsopdrijving ontstaat door de sterk verlaagde overdrachtsbelasting van 6% naar 2%, de ruime hypotheekrenteaftrek, de belastingvrije vermogensopbouw en de belastingvrije winst bij woningverkoop.

Nog meer prijsopdrijving ontstaat door de mogelijkheid om op grote schaal te beleggen in woningen en deze duur te verhuren of door te verkopen. Deze verdienmodellen zijn overigens jarenlang via Nederlandse ambassades wereldwijd ‘verkocht’ aan grote internationale beleggers.

Politici hebben de woningtekorten verergerd door nauwelijks een rem te zetten op de grootschalige particuliere verhuur van woningen via o.a. Airbnb en Marktplaats aan toeristen en arbeidsmigranten ten koste van andere woningzoekenden.

De langstzittende premier zette gelijktijdig de woningcorporaties financieel klem met een verhuurdersheffing en later met de vennootschapsbelasting. Beide maatregelen leiden tot hogere huren, geforceerde huurwoningenverkoop, minder nieuwbouw van huurwoningen en achterstallig onderhoud en onnodig hoge energiekosten voor de lagere inkomens.

Het goede nieuws: er zijn bijna genoeg woningen om het huidige woningtekort op te lossen. Maar vooral huisjesmelkers houden die woningen bezet.

Door kunstmatige schaarste en prijsopdrijving hebben politici welbewust het grondrecht ‘wonen’ toegespitst op huisjesmelkers en de (kinderen van) rijkere inwoners, waar vooral de huurders voor mogen opdraaien.

Ondermijning rechtsstaat en democratie

De laatste coalitie toont herhaaldelijk minachting voor de rechtsstaat met het bekritiseren van rechters en rechterlijke uitspraken. En met het negeren van de eigen wetten, zoals overheidsbedrijf Schiphol (tevens de één na grootste producent van CO2) dat vluchten toestaat zonder natuurvergunning. Ook andere bedrijven mogen jarenlang de milieuwetten overtreden, waaronder Tata Steel, Chemours en asfaltbedrijven die giftig benzeen produceren.

De vervuiler krijgt geen rekening, maar (subsidie)geld toe.

De toeslagenaffaire is het resultaat van de ronduit criminele praktijken van de overheid, net als de aardbevingen in Groningen. De stikstofcrisis is het gevolg van het uitstellen van noodzakelijke wettelijke maatregelen, conform het advies van Remkes in 2019.  

De overheid negeert en traineert al vele jaren de eigen regels rond openbaarheid door het achterhouden van stukken of alles zwart lakken. De overheid blijkt onbetrouwbaar door eerder gemaakte afspraken te negeren. Zoals blijkt uit het schrappen van de maatregelen tegen klimaatopwarming en stikstof, het niet geleidelijk afbouwen van de salderingsregeling en weer bezuinigen op onderwijs.

Ook beperkt zij het grondrecht op demonstratie met infiltratie, huisbezoeken, demonstratieverboden en laat zij demonstranten het slachtoffer worden van door politici opgefokte, gewelddadige tegenstanders. Daarnaast maakt ze het werk van journalisten onnodig moeilijk.

De vorige coalities maakten zich ook schuldig aan het veelvuldig overtreden van de (grond)wet en internationale verdragen.

Het structureel aantasten van de rechtsstaat door een weinig transparante overheid, die bovendien de grondrechten en vrije nieuwsgaring beperkt, wijst op het actief ondermijnen van de democratie.

Geweld en ontmenselijking

De grenzen van het toelaatbare zijn verder overschreden door sommige radicale
- burgers die met intimidatie, brandstichting en geweld de komst van legale azc’s blokkeren
- politici die hun jarenlange bestuurlijke incompetentie maskeren door vreemdelingen aan te wijzen als zondebok voor alle problemen
- politici die vreemdelingen ontmenselijken door ze te criminaliseren, net als hun hulpverleners

Deze radicale burgers en politici gaan met hun gedrag een eeuw terug in de tijd richting het gedachtegoed van de extreemrechtse bruinhemden. We weten waar dat toe leidde.

Deel 2 verschijnt binnenkort en behandelt de actualiteit rond wapens en welvaart.